ondört

12 çocuklu bir ailede 14.çocuk olarak dünyaya geldim. Adımı ondört koydular, akılda tutması kolay. Küçüklüğümü azıcık hatırlıyabiliyorum, annemin buruşuk göğüslerini ve yaşlı bir ineğe benzeyen bilgiye vakıf ve yorgun yüzünü, babamın bamya yiyişini, kardeşlerimin ağaçlara tırmanışını, birisi ağaçtan düşünce babamın sevinçle belki ölmüştür bir tanesi diye koşmasını.. hiç rahat değil 14 çocuk olmak. 12 kardeşken herşey kolaymış.. öyle anlattılar. oysa şimdi tuvalet sırası bekliyoruz, iyi beslenemiyoruz ve sevdiğim kız 7. büyük abimle evlendi. Kötü birşey 14. çocuk olmak, keşke 12. olabilseydim..